Το ασφαλές και άμεσα διαθέσιμο νερό είναι σημαντικό για τη δημόσια υγεία, είτε χρησιμοποιείται για πόση, οικιακή χρήση, παραγωγή τροφίμων είτε για αναζωογονητικούς σκοπούς. Η βελτίωση της υδροδότησης και της υγιεινής, καθώς και η καλύτερη διαχείριση των υδάτινων πόρων μπορούν να ενισχύσουν την οικονομική ανάπτυξη των χωρών και μπορούν να συμβάλουν σημαντικά στη μείωση της φτώχειας.
Το 2010, η Γενική Συνέλευση των Ηνωμένων Εθνών αναγνώρισε ρητά το ανθρώπινο δικαίωμα στο νερό και την υγιεινή. Ο καθένας έχει το δικαίωμα σε επαρκή, συνεχές, ασφαλές, φυσικά προσβάσιμο και προσιτό νερό για προσωπική και οικιακή χρήση.
- Το 2015, το 71% του παγκόσμιου πληθυσμού (5,2 δισεκατομμύρια άνθρωποι) είχε στην διάθεση του πόσιμο νερό με ασφαλή διαχείριση – δηλαδή νερό που βρίσκεται στις εγκαταστάσεις, είναι διαθέσιμο όταν χρειάζεται και απαλλαγμένο από μολύνσεις.
- Το 89% του παγκόσμιου πληθυσμού (6,5 δισ. Άτομα) χρησιμοποίησε τουλάχιστον μια βασική υπηρεσία. Μια βασική υπηρεσία είναι μια βελτιωμένη πηγή πόσιμου νερού σε ένα ταξίδι μετ ‘επιστροφής 30 λεπτών για τη συλλογή του νερού.
- 844 εκατομμύρια άνθρωποι δεν έχουν μια βασική υπηρεσία πόσιμου νερού, συμπεριλαμβανομένων 159 εκατομμυρίων ανθρώπων που εξαρτώνται από τα επιφανειακά ύδατα.
- Σε παγκόσμιο επίπεδο, τουλάχιστον 2 δισεκατομμύρια άνθρωποι χρησιμοποιούν πηγή πόσιμου νερού μολυσμένη με ακαθαρσίες.
- Το μολυσμένο νερό μπορεί να μεταδώσει ασθένειες όπως η διάρροια, η χολέρα, η δυσεντερία, ο τύφος και η πολιομυελίτιδα. Το μολυσμένο πόσιμο νερό εκτιμάται ότι προκαλεί 502.000 θανάτους από διάρροια κάθε χρόνο.
- Στις χώρες με χαμηλό και μεσαίο εισόδημα, το 38% των εγκαταστάσεων υγειονομικής περίθαλψης δεν διαθέτουν βελτιωμένη πηγή νερού, το 19% δεν έχει βελτιωμένη υγιεινή και το 35% δεν διαθέτει νερό και σαπούνι για πλύσιμο των χεριών.
Πηγή: Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας