Η ποτοαπαγόρευση ήταν η περίοδος από το 1920 έως το 1933 στις ΗΠΑ, όταν κηρύχθηκε παράνομη με συνταγματική πρόνοια η παρασκευή, διακίνηση, εισαγωγή, εξαγωγή και πώληση αλκοολούχων ποτών.
Κατά τη διάρκεια του 19ου αιώνα, ο αλκοολισμός, η οικογενειακή βία και η πολιτική διαφθορά ώθησαν κάποιους ακτιβιστές, να ταχτούν ενάντια στο εμπόριο οινοπνευματωδών ποτών για να θεραπεύσουν την άρρωστη κοινωνία. Ένα αποτέλεσμα ήταν ότι πολλές κοινότητες στα τέλη του 19ου και στις αρχές του 20ου αιώνα εισήγαγαν την απαγόρευση του αλκοόλ, με την επακόλουθη εφαρμογή του νόμου να γίνεται ένα ζήτημα που συζητήθηκε έντονα.
Παρά τα πολύ πρώιμα σημάδια επιτυχίας, συμπεριλαμβανομένης της μείωσης των συλλήψεων που συσχετίζονται με κατανάλωση αλκοόλ και της αναφερθείσας πτώσης της κατανάλωσης οινοπνεύματος, όσοι θέλησαν να συνεχίσουν να πίνουν έβρισκαν ολοένα και πιο εφευρετικούς τρόπους για να το κάνουν. Η παράνομη παραγωγή και πώληση ποτών συνεχίστηκε καθ ‘όλη τη διάρκεια της δεκαετίας, καθώς και η λειτουργία παράνομων καταστημάτων ή νυχτερινών κέντρων πώλησης αλκοόλ.
Επιπλέον, η εποχή της ποτοαπαγόρευσης ενθάρρυνε την άνοδο της εγκληματικής δραστηριότητας που συνδέεται με την παράνομη διακίνηση οινοπνευματωδών ποτών. Το πιο τρανταχτό παράδειγμα ήταν ο γκάνγκστερ του Σικάγου Al Capone, ο οποίος κέρδιζε δεκάδες εκατομμύρια δολάρια ετησίως από αυτές τις δραστηριότητες! Τέτοιες παράνομες πράξεις τροφοδότησαν μια αντίστοιχη άνοδο της βίας μεταξύ των συμμοριών.
Η σημαντική απώλεια από τους φόρους που θα μπορούσαν να εισρεύσουν στο κράτος από τα οινοπνευματώδη, η δραματική αύξηση της παράνομης παραγωγής και διακίνησης οινοπνευματωδών αλλά και η μείωση των ομάδων που τάσσονταν κατά της απαγόρευσης αυτής, οδήγησε στην κατάργηση της ποτοαπαγόρευσης το 1933.