Τα αμφίβια είναι μικρά σπονδυλωτά που χρειάζονται νερό ή υγρό περιβάλλον για να επιβιώσουν. Ζουν μέρος της ζωής τους στο νερό και μέρος στη ξηρά. Στην πραγματικότητα, ο όρος αμφίβια προέρχεται από τις λέξεις αμφί και βίος που σημαίνει διπλή ζωή!
Τα αμφίβια είναι επίσης εξώθερμα, δηλαδή δεν μπορούν να ρυθμίσουν τη θερμότητα του σώματός τους, έτσι εξαρτώνται από το ηλιακό φως για να ζεσταθούν και να είναι ενεργά. Τα αμφίβια δεν μπορούν επίσης να μειώσουν την θερμοκρασία τους από μόνα τους, οπότε αν είναι πολύ ζεστά, πρέπει να βρουν σκιά. Όταν είναι κρύο, τα αμφίβια τείνουν να είναι υποτονικά και να μην κινούνται πολύ.
Όλα τα αμφίβια μπορούν να αναπνέουν και να απορροφούν το νερό μέσα από το πολύ λεπτό δέρμα τους. Λόγω του ιδιαίτερου δέρματός τους, χρειάζονται πολύ συγκεκριμένες συνθήκες διαβίωσης. Πολύς ήλιος μπορεί να βλάψει τα κύτταρα τους. Πολύς άνεμος μπορεί να στεγνώσει το δέρμα και να αφυδατώσει το ζώο. Ως αποτέλεσμα, τα αμφίβια είναι τα πρώτα που πεθαίνουν όταν το περιβάλλον τους διαταράσσεται ή μολύνεται από χημικά όπως τα ζιζανιοκτόνα. Αυτός είναι ο κύριος λόγος για τον οποίο πάνω από το ήμισυ όλων των βατράχων βρίσκεται υπό κίνδυνο εξαφάνισης.
Υπάρχουν τρεις τάξεις αμφιβίων: τα Άνουρα (βάτραχοι, φρύνοι), τα Ουρόδηλα (σαλαμάνδρες) και τα Άποδα (καικίλια). Σχεδόν το 90% των γνωστών αμφιβίων ανήκουν στην τάξη Άνουρα (βάτραχοι)!
Τα νεαρά αμφίβια δεν μοιάζουν με τα αντίστοιχα ενήλικα. Γενικά ονομάζονται προνύμφες, αλλάζουν σε σχήμα σώματος, δίαιτα και τρόπο ζωής καθώς αναπτύσσονται, μια διαδικασία που ονομάζεται μεταμόρφωση. Ένας καλό παράδειγμα είναι ο βάτραχος, ο οποίος αρχικά μοιάζει με γυρίνο με βράγχια για να αναπνέει κάτω από το νερό και μια ουρά για να κολυμπά. Καθώς ο νεαρός βάτραχος μεγαλώνει, αναπτύσσει τους πνεύμονες, τα πόδια και ένα διαφορετικό στόμα. Τα μάτια του αλλάζουν θέση και χάνει την ουρά του. Σε αυτό το σημείο είναι ένας ενήλικος βάτραχος και ξοδεύει το μεγαλύτερο μέρος του χρόνου με το να μετακινείται με πηδήματα στη ξηρά αντί να κολυμπά στο νερό.
Τα αμφίβια έχουν επίσης ειδικούς αδένες στο δέρμα τους που παράγει χρήσιμες πρωτεΐνες. Κάποιες είναι υπεύθυνες για μεταφορά νερού, οξυγόνου και διοξειδίου του άνθρακα είτε μέσα είτε έξω από το ζώο. Άλλες καταπολεμούν τα βακτήρια ή τις μυκητιασικές λοιμώξεις. Και τουλάχιστον μία – σε κάθε είδος – χρησιμοποιείται για άμυνα.
Πολλά ενήλικα αμφίβια έχουν δηλητηριώδεις αδένες στο δέρμα τους, οι οποίοι τα κάνουν να έχουν άσχημη γεύση ή και ίσως ακόμη και να δηλητηριάσουν ένα θηρευτή που τα δαγκώνει ή τα καταπίνει. Ορισμένα από αυτά τα αμφίβια, όπως τα δηλητηριώδη βατράχια έχουν έντονο χρώμα δέρματος ως προειδοποίηση!
Πηγή: nationalgeographic.com, animals.sandiegozoo.org, eol.org, amphibiaweb.org