Ο όρος προέρχεται από μια μελέτη του 1944 του Αυστριακού παιδίατρου Hans Asperger.
Το σύνδρομο Άσπεργκερ (Asperger syndrome) είναι μια αναπτυξιακή διαταραχή. Πρόκειται για μια διαταραχή του φάσματος του αυτισμού, μία διακριτή ομάδα νευρολογικών καταστάσεων που χαρακτηρίζεται από μεγαλύτερο ή μικρότερο βαθμό εξασθενημένων γλωσσικών και επικοινωνιακών δεξιοτήτων, καθώς και επαναλαμβανόμενα ή περιοριστικά πρότυπα σκέψης και συμπεριφοράς.
Τα άτομα με σύνδρομο Άσπεργκερ βλέπουν, ακούν και νιώθουν τον κόσμο διαφορετικά από τους άλλους ανθρώπους. Αν έχετε σύνδρομο Άσπεργκερ, το έχετε για πάντα – δεν είναι ασθένεια και δεν μπορεί να «θεραπευτεί».
Τα άτομα με σύνδρομο Άσπεργκερ έχουν μέση ή ανώτερη μέση νοημοσύνη. Δεν έχουν τις μαθησιακές δυσκολίες που έχουν πολλοί αυτιστικοί, αλλά μπορεί να έχουν ειδικές μαθησιακές δυσκολίες. Έχουν λιγότερα προβλήματα με την ομιλία αλλά ενδέχεται να αντιμετωπίζουν δυσκολίες στην κατανόηση και την επεξεργασία της γλώσσας.
Τα άτομα αυτά συχνά δυσκολεύονται να αναγνωρίσουν ή να κατανοήσουν τα συναισθήματα και τις προθέσεις των άλλων και να εκφράσουν τα συναισθήματά τους. Αυτό μπορεί να κάνει πολύ δύσκολο για αυτούς να πλοηγηθούν στον κοινωνικό κόσμο.
Η ιδανική προσέγγιση για το σύνδρομο Άσπεργκερ συντονίζει θεραπείες που αντιμετωπίζουν τα τρία βασικά συμπτώματα της διαταραχής, δηλαδή τις χαμηλές δεξιότητες επικοινωνίας, τις ιδεοψυχαναγκαστικές ή επαναλαμβανόμενες συμπεριφορές, αλλά και την αδεξιότητα.
Πηγές: www.autism.org.uk, www.ninds.nih.gov