Η Αφροδίτη της Μήλου, είναι πολύ γνωστό μαρμάρινο άγαλμα ύψους 203 εκατοστών, του τέλους ελληνιστικής – αρχών ρωμαϊκής εποχής, το οποίο βρέθηκε, την άνοιξη του 1820, στο νησί της Μήλου στην Ελλάδα.
Ο φτωχός αγρότης ο οποίος ανακάλυψε το έργο, παρέδωσε το έργο στους Γάλλους και πιθανόν να πήρε ως αντάλλαγμα περίπου 400 γρόσια, ένα σχετικά καλό ποσό για την εποχή. Ο Μαρκήσιος ντε Ριβιέρ το παρουσίασε στον Λουδοβίκο 18ο, ο οποίος το δώρισε στο Λούβρο τον επόμενο χρόνο, όπου και εκτίθεται μέχρι σήμερα.
Στο μουσείο της Μήλου υπάρχει πιστό αντίγραφό του, το οποίο έστειλε αργότερα ως δωρεά το Λούβρο. Δημιουργήθηκε κάποια στιγμή μεταξύ 150 και 100 π.Χ., και πιθανότατα απεικονίζει την Αφροδίτη, την θεά της αγάπης και ομορφιάς. Αποτελείται από διάφορα τμήματα τα οποία λαξεύτηκαν χωριστά (κορμός, πόδια κλπ.) και στη συνέχεια στερεώθηκαν με κατακόρυφους πείρους, Το άγαλμα βρέθηκε χωρίς χέρια.
Η Αφροδίτη της Μήλου θεωρείται καταπληκτικό έργο της ελληνιστικής τέχνης, το οποίο συνδυάζει αρμονικά τη γυναικεία ομορφιά και θηλυκότητα. Η θεά φορούσε αρχικά μεταλλικά κοσμήματα – βραχιόλι, σκουλαρίκια- από τα οποία παραμένουν μόνο οι οπές στερέωσης. Το μάρμαρο μπορεί να είχε διακοσμηθεί με (τώρα ξεθωριασμένη) πολυχρωμία.
Πολλές είναι οι εικασίες γύρω από τα χέρια του αγάλματος. Μία από αυτές είναι ότι το αριστερό της χέρι κρατούσε ένα μήλο, ενώ το δεξί ακουμπούσε στο ύφασμα που είναι τυλιγμένο γύρω από τους γοητευτικούς γοφούς της. Είναι σήμα κατατεθέν της Μήλου και οπωσδήποτε ένα από τα σημαντικότερα αποκτήματα του Λούβρου.